Sunday, September 24, 2006
De Rotery op bezoek
Afgelopen donderdag en vrijdag is een afvaardiging van de Rotery international aan boord geweest om al onze projecten te bekijken en vrijdag middag was gereserveerd om eens lekker door donker Afrika heen te scheuren van dorpje naar gehuchtje en weer naar een dorpje.
Zo hebben we ze meegenomen naar dit boorgat wat net af was, dit is het eindresultaat van een behoorlijke tijd werk, maar het meeste zit dan ook onder de grond. Het waterpeil in deze put komt tot 47 voet (19 m. onder de oppervlakte) op een totale diepte van 130 voet. Deze put bevat zoveel water dat we zelfs met elektrische pompen de boel niet leeg gepompt kregen, dus kleine kans dat dat ooit wel met een handpomp gaat lukken. Uiteindelijk moet ook dit boorgat er als volgt uit gaan zien:
De opvangbak aan het eind is om al het gemorste of gebruikte water op te vangen om het vee en andere dieren uit te kunnen laten drinken.
Goed hoe gaat dat boren nou eigenlijk in z'n werk. In theorie is het heel simpel,men neme een drill-bit, een boormachine en een hele hoop pijp. Men bevestigt de drill-bit aan de eerste pijp om vervolgens de pijp weer aan de machine te bevestigen.
Vervolgens laat je de drill-bit rustig ronddraaien terwijl je deze tegelijkertijd langzaam de grond in drukt. Door de draaiende beweging komt de aarde los, die afgevoerd wordt door het water wat je door de pijpen naar beneden pompt en dus weer omhoog komt door het geboorde gat. Vervelend wordt het pas echt wanneer je boorgaten instorten doordat de grond rondom het gat naar beneden stort. De meest waarschijnlijke plaats waar dit plaats vind is in de omgeving van grote waterpartijen (de Volta-rivier bijvoorbeeld) en gedurende regenseizoen (zeg maar nu zo ongeveer...). De boel stort dan op het moment ook nogal eens in wat bijzonder frustrerend kan zijn, maar goed morgen weer een nieuwe dag en nieuwe kansen dus we gaan er weer gewoon voor!
Naast al het harde werken is er natuurlijk ook (gelukkig!) nog steeds tijd voor wat ontspanning gedurende de weekenden. Dus hier twee foto's van hoe mooi Ghana eigenlijk wel niet is.
Zo hebben jullie ook weer een beetje een idee wat ik hier allemaal uitvoer, hoog tijd voor bed nu, morgen weer een drukke dag!
Groetjes JP
Zo hebben we ze meegenomen naar dit boorgat wat net af was, dit is het eindresultaat van een behoorlijke tijd werk, maar het meeste zit dan ook onder de grond. Het waterpeil in deze put komt tot 47 voet (19 m. onder de oppervlakte) op een totale diepte van 130 voet. Deze put bevat zoveel water dat we zelfs met elektrische pompen de boel niet leeg gepompt kregen, dus kleine kans dat dat ooit wel met een handpomp gaat lukken. Uiteindelijk moet ook dit boorgat er als volgt uit gaan zien:
De opvangbak aan het eind is om al het gemorste of gebruikte water op te vangen om het vee en andere dieren uit te kunnen laten drinken.
Goed hoe gaat dat boren nou eigenlijk in z'n werk. In theorie is het heel simpel,men neme een drill-bit, een boormachine en een hele hoop pijp. Men bevestigt de drill-bit aan de eerste pijp om vervolgens de pijp weer aan de machine te bevestigen.
Vervolgens laat je de drill-bit rustig ronddraaien terwijl je deze tegelijkertijd langzaam de grond in drukt. Door de draaiende beweging komt de aarde los, die afgevoerd wordt door het water wat je door de pijpen naar beneden pompt en dus weer omhoog komt door het geboorde gat. Vervelend wordt het pas echt wanneer je boorgaten instorten doordat de grond rondom het gat naar beneden stort. De meest waarschijnlijke plaats waar dit plaats vind is in de omgeving van grote waterpartijen (de Volta-rivier bijvoorbeeld) en gedurende regenseizoen (zeg maar nu zo ongeveer...). De boel stort dan op het moment ook nogal eens in wat bijzonder frustrerend kan zijn, maar goed morgen weer een nieuwe dag en nieuwe kansen dus we gaan er weer gewoon voor!Naast al het harde werken is er natuurlijk ook (gelukkig!) nog steeds tijd voor wat ontspanning gedurende de weekenden. Dus hier twee foto's van hoe mooi Ghana eigenlijk wel niet is.
Zo hebben jullie ook weer een beetje een idee wat ik hier allemaal uitvoer, hoog tijd voor bed nu, morgen weer een drukke dag!
Groetjes JP
Tuesday, September 12, 2006
Dankzij onze samenwerking met Johsem zijn na een wat moeizame start ondertussen de eerste 3 putten af. We overnachten nog steeds iedere nacht in het plaatsje waar we onze eerste put hebben geslagen, Kewum. Momenteel werken we in een bijzonder klein plaatsje. Het dorpje Dafur heeft iets meer dan 40 inwoners, en alleen maar water uit de Volta-rivier. Hoog tijd dus dat ook deze mensen toegang krijgen tot schoon water. We krijgen nog steeds veel 'hulp' van de lokale bevolking, met name de kinderen vinden ons iedere keer weer een hele atractie.
Afgelopen vrijdag ben ik weer een dagje op de polikliniek-site geweest, aangezien er een onderdeel van onze boor-installatie moest worden vervangen. Men heeft daar ondertussen al aardig wat progressie gemaakt.
We zijn hier overigens bijna aan het einde van het regenseizoen, maar juist de afgelopen 2 weken is het verschrikkelijk hard gaan regenen, wat niet ook alleen het werken lastig maakt (boorgaten storten veeel sneller in..) maar ook als je in een natuurpark rondloopt is het soms wat matig :-)
Verder is de OK weer op volle sterkte; 2 oogchirurgen, 1 tandarts maar volgende week komen daar 2 bij en 2 algemene chirurgen. Dus binnenkort komen er waarschijnlijk wel weer meer health-care verhalen!
Dit was het wel weer voor nu, bedankt nog iedereen voor alle meeltjes, de reply's komen er aan!
Groetjes Jan Pieter
Saturday, September 02, 2006
Hallo luitjes!
Hier weer even een update over mijn leventje hier op de Anastasis. Maar eerst even een dit: Iedere donderdag is er hier aan boord een zogenaamde 'Community Meeting' waarin allerlei mededelingen gedaan worden over komende en vertrekkende crew, veiligheidsdingen etc. En meestal zit daar ook een leuke/grappige mededeling bij, welke ik toch wel even met jullie wilde delen :-)
Er zijn hier aan boord ondertussen 4 Nederlandse heren die een buitenlandse dame aan de haak hebben geslagen, dus die zijn ondertussen hard bezig met hun Nederlandse les.
Verder gaat het leven hier gewoon z'n gangetje, hard werken en slapen, en in de weekeinden nog wat meer slapen en veel gezelligheid. Zo kan je bijvoorbeeld met wat patienten een spelletje spelen op Aft-deck.
En ze vinden het geweldig om te komen kijken wanneer wij cricket spelen, ja er zijn hier duidelijk te veel Kiwi's en Aussie's aan boord :-)
Momenteel is het redelijk rustig op de verpleegafdeling, aangezien er afgelopen week maar een chirurg aan boord was, die alleen op ogen opereert, wat niet heel veel patienten voor de ward oplevert. Gelukkig komt vanavond dokter Gary Parker weer terug van zijn vakantie waardoor het komende weken weer een stuk drukker zal worden op de ward. Dokter Gary Parker is hier al 21 jaar aan boord, hij had zich in eerste instantie voor 3 weken aangemeld (in 1985), maar is al die tijd vergeten te vertrekken. Hij leidt hier dan ook de OR aan boord, en coordineert een hoop voor HCS.
Hier is nog een verhaal van een van de patienten die hier recent is geopereerd. Hoe gaaf is het toch dat wij hier de mogelijkheid hebben gekregen om de levens van mensen te kunnen veranderen!
Vanavond breng ik 2 goede vrienden van mij, Phill en Jamie naar het vliegveld. Dat afscheid nemen blijft toch een bijzonder vervelend bijverschijnsel waar ik in ieder geval nog niet echt aan gewend ben. Phill gaat proberen zo'n 40 kg aan souvenirs aan boord te krijgen op zijn 20kg ticket, moet zeggen dat ik erg benieuwd ben of dat gaat lukken! Er zouden zomaar eens wat trommels en andere spullen achter kunnen blijven...
Goed dat was het weer, volgende keer weer eens wat foto's van mijn graafproject!
groetjes JP
Hier weer even een update over mijn leventje hier op de Anastasis. Maar eerst even een dit: Iedere donderdag is er hier aan boord een zogenaamde 'Community Meeting' waarin allerlei mededelingen gedaan worden over komende en vertrekkende crew, veiligheidsdingen etc. En meestal zit daar ook een leuke/grappige mededeling bij, welke ik toch wel even met jullie wilde delen :-)
Er zijn hier aan boord ondertussen 4 Nederlandse heren die een buitenlandse dame aan de haak hebben geslagen, dus die zijn ondertussen hard bezig met hun Nederlandse les.
Verder gaat het leven hier gewoon z'n gangetje, hard werken en slapen, en in de weekeinden nog wat meer slapen en veel gezelligheid. Zo kan je bijvoorbeeld met wat patienten een spelletje spelen op Aft-deck.
En ze vinden het geweldig om te komen kijken wanneer wij cricket spelen, ja er zijn hier duidelijk te veel Kiwi's en Aussie's aan boord :-)
Momenteel is het redelijk rustig op de verpleegafdeling, aangezien er afgelopen week maar een chirurg aan boord was, die alleen op ogen opereert, wat niet heel veel patienten voor de ward oplevert. Gelukkig komt vanavond dokter Gary Parker weer terug van zijn vakantie waardoor het komende weken weer een stuk drukker zal worden op de ward. Dokter Gary Parker is hier al 21 jaar aan boord, hij had zich in eerste instantie voor 3 weken aangemeld (in 1985), maar is al die tijd vergeten te vertrekken. Hij leidt hier dan ook de OR aan boord, en coordineert een hoop voor HCS.
Hier is nog een verhaal van een van de patienten die hier recent is geopereerd. Hoe gaaf is het toch dat wij hier de mogelijkheid hebben gekregen om de levens van mensen te kunnen veranderen!
Vanavond breng ik 2 goede vrienden van mij, Phill en Jamie naar het vliegveld. Dat afscheid nemen blijft toch een bijzonder vervelend bijverschijnsel waar ik in ieder geval nog niet echt aan gewend ben. Phill gaat proberen zo'n 40 kg aan souvenirs aan boord te krijgen op zijn 20kg ticket, moet zeggen dat ik erg benieuwd ben of dat gaat lukken! Er zouden zomaar eens wat trommels en andere spullen achter kunnen blijven...
Goed dat was het weer, volgende keer weer eens wat foto's van mijn graafproject!
groetjes JP
