Friday, November 24, 2006
Afgelopen maandag en dinsdag hebben we in een nogal afgelegen dorpje gewerkt. Wellicht dat onderstaande foto een beetje duidelijk maakt waarom er daar nog nooit naar water was geboord.
In deze gemeenschap hebben we in totaal 3 putten geslagen en 2 latrines aangelegd.
Latrines maken
Men was hier zo blij met onze inzet dat we als bedankje een levende kip hebben gekregen! Deze loopt momenteel wat verloren rond op Aft-Deck, maar zal binnenkort ongetwijfeld ergens in een soepje weer opduiken :-)
In totaal zijn er nu 13 boorgaten af, hebben we 8 pompen geinstalleerd, 7 latrines gemaakt, 21 voorgangers getraind en zo'n 500 bijbels kunnen uitdelen.
Verder gaan Soph en ik dit weekeinde met een hele groep richting Volta-lake om daar even een weekendje lekker aan het water te liggen en weer op te laden voor de laatste paar weekjes voor de vakantie.
Nog maar 3 weekjes het aftellen is iig begonnen!
Sunday, November 19, 2006
Na zo'n 5 weken niet buiten te hebben gewerkt heb ik dan deze week toch weer mijn eerste stapjes op de wal gedaan! Na alle rapporten over het boren en met de hand graven van waterputten te hebben geschreven en een OK van de medische staf te hebben ontvangen ben ik dan eindelijk weer buiten aan de slag! En net op tijd, komende week gaan we hier ons laatste gat in de grond graven waarna de focus verschuift naar de latrines.
Latrines zijn in principe zeer primitieve wc's. Voor een latrine heb je eigenlijk alleen een zak cement, wat scheppen en een hoop energie nodig. De gedachte achter een latrine is eigenlijk vrij simpel, namelijk het opvangen van alle menselijke uitwerpselen in een afgesloten ruimte. Hierdoor kunnen vliegen bijvoorbeeld niet eerst op de uitwerpselen zitten en vervolgens in je eten terecht komen.
Het te graven gat is ongeveer 10 voet diep en ten minste 50 meter van enige schoon-water bron. Wanneer het gat vol begint te raken vul je de boel gewoon op met zand en graaf je een aantal meter verderop het volgende gat waar je de betonnen overkoepeling vervolgens weer overheen legt. In totaal gaan we er 38 doen, waarbij de focus met name op onderwijs zal liggen. Je kan natuurlijk wel sinterklaas gaan spelen en latrines weggeven, maar als mensen niet begrijpen waarom ze ze zouden moeten gebruiken, gebruiken ze ze niet. Want waarom zou je, de afgelopen generaties deden hun ding toch ook in de bosjes...
Zover hebben we er 4 gedaan, dus het wordt nog even doorwerken tot februari.
En dan dit: Afgelopen vrijdag reden we naar het werk toe, toen we een vrachtwagen met een lekke band zagen staan. Dit is opzich niet een heel bijzonder verschijnsel aangezien je gemiddeld zo'n 25 kapotte vrachtwagens op een dag ziet. En het kan natuurlijk gebeuren dat je geen reserve-wiel bij je hebt en dan kan je er natuurlijk voor kiezen om een dutje te doen. Maar naast 'eet nooit gele sneeuw' is het tweede wat je in het leven leert toch wel 'slaap nooit op de weg' dacht ik zo...
Goed kennelijk is dat hier dus anders... (klik even op de foto voor een uitvergroting)
Een andere typisch Ghanese rariteit zijn doodskisten en urnen. In plaats van gewoon een houten kist of een stenen urn wordt hier de creativiteit iets meer ingezet, zie onderstaande foto die Sophie gemaakt heeft toen ze vorige week naar de markt ging....
Dat zijn dus idd urnen! Helaas worden de doodskisten alleen in lokale maten gemaakt (zo'n 1,75m.) anders zou ik me zeker in een krokodil laten begraven ;-)
Verder zijn we dit weekend naar het 'Dutch hotel' geweest waar het heel aardig vertoeven is aan de rand van het zwembad. Jammer alleen dat het gehele personeel me bijzonder raar aankeek toen ik Nederlands tegen ze begon te spreken en dat in het Dutch Hotel!
Komende woensdag ga ik zeker de verkiezingen volgen vanaf hier, helaas kan ik door een administratieve fout in Den Haag niet stemmen deze keer, maar wellicht dat JP het ook zonder mijn steun wel haalt!
Groetjes allemaal weer!
Tot over 4 weken! JP
Wednesday, November 08, 2006
Na een paar weken uit de running te zijn geweest heeft dan het werkende leven toch weer toegeslagen. Helaas is het nog niet mogelijk om lekker te gaan boren, maar ik heb tijdelijk een bureau. Momenteel ben ik hard bezig om alles wat we met het water-team bereikt hebben te documenteren, hoe we problemen hebben aangepakt, tips 'n tricks, contact-personen etc. etc. Dit zodat de volgende groep mensen niet net zoals wij 2 maanden spenderen met het uitvogelen van allerlei zaken; hoe de wanden van je boorgat te stutten, bekisting plaatsen, welke chemicalien te gebruiten enzovoort. Daarnaast willen we in Liberia niet alleen in zandgrond putten slaan maar ook in meer rotsachtige gebieden kunnen werken. Hiervoor hebben we een zogenaamd 'hammer-bit' nodig + een compressor met genoeg capaciteit. Dus daar zijn we op het moment hard naar op zoek. Degene die PSI (Pounds per Square Inch), CFM (Cubical Feet per Minute) en FS (Feet per Second) heeft bedacht wordt overigens nog hartelijk bedankt...
Gelukkig kan ik ondertussen wel weer een beetje rondbanjeren en zo hadden we afgelopen week een strand bbq als afscheid voor een aantal mensen hier. En ja daar hoort nu eenmaal een vuurtje bij aan het eind!
Het was erg lekker om na 3 weken in bed te hebben gelegen eindelijk weer eens wat van de buitenlucht te kunnen proeven. Dat wil zeggen de buitenlucht buiten de haven...
Afgelopen woensdag was een bijzonder spannende avond voor een van onze patienten. Dr. Leo uit Zuid-Korea is een chirurg gespecialiseerd in het verwijderen van tumoren uit de nek van mensen. Deze tumoren zijn vaak compleet vergroeid met allerlei (slag)aderen en zenuwbanen wat het verwijderen erg lastig maakt. En zelfs wanneer de operatie geslaagt lijkt kan een patient na een aantal uren nog hevig gaan bloeden als een van de bloedvaten toch knapt.
Dit scenario was precies wat afgelopen woensdag-avond gebeurde. Een 32-jaar oude vrouw was gedurende de morgen geopereerd en leek redelijk stabiel. Rond negen uur 's avonds echter begon haar nek ontzettend op te zwellen en bleek dus een van haar aderen geknapt. Dus het emergency-team erbij en terug naar de OK. Gedurende de tweede operatie die volgde heeft deze vrouw 7 liter bloed ontvangen. Aangezien er hier geen bloedbank aan boord is, worden mensen met haar bloedtype (A pos. in dit geval) opgebeld om bloed te komen geven. In dit geval dus 14 stuks dus.
Erg gaaf is het dan om te zien dat niet alleen de chirurgen hun uiterste best doen om het leven van deze vrouw te redden. De hele crew komt samen voor gebed voor deze vrouw. Na een twee uur durende operatie is deze vrouw weer in de ICU opgenomen zonder enig probleem met haar bloed. De bloedklontering en alles was normaal! Momenteel ligt ze op de verpleeg-afdeling in afwachting van haar reconstructive plastic operatie. Hoe gaaf! De reden voor deze toch zeer riskante operaties is dat wanneer ze niet worden uitgevoerd mensen zeker zullen sterven door langzame verstikking.
Gelukkig gaan de meeste operaties gewoon gladjes, maar zijn wel levens veranderend voor de mensen. Lees hier Abena's verhaal.
Ik moet zeggen dat ik erg zin heb om weer richting NL te komen om jullie allemaal weer eens in levende lijve te zien en te spreken!
Ik kom d'r aan nog 5 weekjes! Groeten JP
